dün gece uzun zamandır taşınmayı bekleyen eşyaları kardeşimin evinden bornova'daki eve getirdik. kondisyon bisikleti, birkaç koli kitap, giysiler...
bir şeyi düşündüğün anda yapmayınca o şeyle arana mesafe giriyor; sonra o mesafe uzadıkça uzuyor; yapılabilirliğini kaybetmeye yüz tutuyor.
durum o hali alıncaya dek de omuzlarımıza bindirdiği yük arttıkça artıyor, bıraktığı his vicdan azabına benziyor.
dün gece epey hafifledim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder