zaruri kesinti

o sıralar işten istifa etmiştim. d., istanbul'dan hayatını değiştirmek üzere gelmişti, birlikte kalıyorduk. o çalışıyordu. ben bütün gün evde, gece gündüze karışmış, bütün gün içiyor, yazıyor, hayatın anlamını keşfetmeye çalışıp geç ergenlik dönemimi yaşıyordum. bir işe yaramayan 'bohem' yaşamım onu da çekmiş olmalı ki kısa süre sonra d. de istifa etti. hemen ardından paramız suyunu çekti.
veresiye ucuz şarap ve sigara içiyor, hayata hiçbir katkımız olmadan günleri birbiri ardına sıralıyorduk. ortadirek filmlerindeki gibi bakkala görünmemek için eve başka başka yollardan dönmeye başlayınca dedik ki, "bir çözüm bulmak gerek."
o boş zamanlarda evdeki tişörtlere bir şeyler çiziyor, yazıyorum...
bir sabah, ki o kutlu bir sabah, uyandım, yatakta sigara içiyorum, yavaş yavaş aklıma fikirler... fırladım yataktan, dürttüm didem'i, dedim böyle böyle. dedi, "yok canım, nasıl yapıcaz?" bütün gün çizdim çizdim tişörtlere. garip ifadeli insan yüzleri, ölümü ve kukla olduğumuzu dolaylı anlatan desenler. akşamüstü, "kalk," dedim, "gidiyoruz." tişörtleri aldık, bir de sofra bezi. gittik bornova'ya, küçükpark'ın girişine. hani bir şeyler satanlar yayılır orada akşama doğru. biz de serdik boş bir yere sofra bezini, üzerine tişörtleri koyduk. açtık sergiyi, ama öyle utanıyoruz ki, sanki o tişörtler bizim değil, orada bulunmamız uzamsal bir yanlışlık... yardıma gelen arkadaşlar sayesinde biraz biraz açıldık. derken bir tişört satıldı. biri daha. diğeri de. sonra öbürü... inanamıyoruz. inanmak için bi şarap alıp geldik. tabi artık rahatladık.
o geceki paranın bir kısmıyla empas'ta birbirimize bira ısmarladık. bakkala borcumuzu ödedik.
ertesi gün yine aynı şekilde... elimize geçen 70-80 liraya holding satın almış gibi seviniyoruz. aslında en güzeli yaptıklarımızın beğenilmesi. moralin asıl nedeni o, para değil.
çok afedersinizle birlikte burada ara vereyim. zira uzun zaman çalışmaktan ve uykusuzluktan bitkin düşmüş gözler greve gitti. dinlenirlerse, yarın aynı yerde, aynı saatte...