hatay'da bir evin penceresinden dışarıyı izleyen, gözleri çok uzaklarda yaşlı bir adam... neyse ki oturduğu sandalyenin yanındaki masada bir demet çiçek var. beyaz kasımpatları... otobüs camının ardından ona bakarken aklıma çok sevdiğim bu fotoğraf geldi. neden hala aklımdan çıkmayan o dalgın ve uzak yüzün yanına bu fotoğrafı koydu zihnim bilmiyorum.
en uzak iki ucun aslında çemberin birleşim noktaları olduğunu keşfettiği ve yahut ihtiyarlıkla çocukluk arasındaki gizli geçidi sezdiğinden mi?
kendi kendime aklımda soru işaretlerini çoğaltırken unutmayayım: bu özel fotoğrafın sahibi milou.
0 yorum:
Yorum Gönder