müsait bi yerde

tokyo!'yu izlemeyi ne zamandır istiyordum. birkaç gece önce izledim.

bir filmle ilgili olumlu önyargı geliştirmek hayal kırıklığıyla sonuçlanıyor genelde. ekranın, perdenin karşısına yüksek keyif beklentisiyle oturuyorsunuz; dakikalar ilerledikçe iştahla ısmarladığınız yemeğin buruk tadı kalıyor ağzınızda.

towelhead'de böyle oldu mesela. six feet under'ı yaratan -yaratan diyorum, çünkü her bölümün yönetmeni ayrı- alan ball'ın ortaya müthiş bir film çıkaracağını düşünmüştüm.

okuduğum yazılarda amerika'da yaşayan ortadoğulu bir kızın çevresine uyum sağlama çabaları olarak özetleniyordu film. tamam, güzel. yeni bir persepolis belki.

izlemeye başladık. baş kahramanın ortadoğulu olduğu için ezilmişliği bir iki kişinin söylediği alaycı sözler dışında yok. ergenlik çağındaki kız hangi milliyetten olursa olsun, hikaye yine olduğu şekliyle gelişebilirmiş.

filmin konusu, babasının yanında büyüyen bir kızın cinselliği-cinsiyetini keşfi. bu tür konularda üzerinde yürünen hat çok ince, bayağılığa düşme riski yüksektir.
nitekim hayal kırıklığı yarattı.

ikinci film blowup. öykü cortazar'ın. büyük referans. artı, jane birkin oynuyor. ve olaylar bir fotoğrafçının ekseninde gelişiyor. daha ne olsun.

ama gel gör ki ekranın içine düştüğüm birkaç sahne hariç, tad alamadım filmden. neden derseniz elle tutulur bir şey söyleyemem. mükemmel öz, genele yayılmaya çalışılınca etkinin azaldığını düşündüğümden belki.
ama thomas'ın cinayet görüntüsünü yakalamak için karanlık odada çılgınca uğraştığı dakikalar ve pandomimcilerin tenis maçı eşine rastlanmayacak sahneler.

üçüncüsü, ingilizce ve bizde bilinen adıyla chungking express.
tarantino bu filmi her izleyişinde ağlarmış. uzakdoğu sinemasının en iyisi diye de duymuşuz. günden güne de o yörenin filmlerine hayranlığım artmakta (ki yalnızca çekik gözlüler çekti diye bir sürü farklı ülkenin filmlerini aynı potaya sığdırmak ne kadar doğru).  e seyretmeden olmaz.

chungking express kötü değil, güzel bir film. ama işte bir sureti alıp en tepeye koyunca aslının da gelip aynı çerçeveye yerleşmesini bekliyorsun. hayal kırıklığım bu yüzden. en iyiyi beklediğimden.
ki aynı yönetmenin çektiği in the mood for love'ı da sevmemiştim.

izlediğim en iyi 'uzakdoğu' filmi oldboy. sonra bin-jip, sonra tokyo!.

tokyo!'ya doğru yola çıktım, güney kore'ye uğradım. geziyi daha fazla uzatmadan kısa bir mola vereyim burada, sonra bıraktığımız yerden devam.