kitaptaki ses

okurken farkediyorum ki her yazarın bir sesi var. hatta bazen o yazarın farklı yazılarının farklı sesleri... bir kitapla uzun süre haşır neşir olmuşsanız, o sesi içinize hapsedebiliyorsunuz. düşünürken bile öyle düşünüyorsunuz.

şikayetçi biriyse yazar, of puf, diye dolaşıyorsunuz bir süre; küfürbazsa, uydurduğunuz küfürlere en başta kendiniz şaşıyorsunuz; pembe pembe anlattıysa her şeyi, polyanna'ya taş çıkarıyorsunuz, düzelince o taşı kime atacağınız size kalmış.

bir yazarı sevip sevmememizin en önemli nedeni de bu sanki. ne seçtiği kelimeler, ne konu... bizimle konuştuğundaki sesi...