imagine

şimdi türkiye'ye geldim. buradaki mahalle biraz yadırgadı beni, neden gittin ki, neden de geldin. kimi sevinçle karşıladı, "saçlarını nerde kestirdin, ne güzel olmuş," diyen oldu ayaküstü. "kendim kesiyorum," diyemeden, tam, kuaförlere güvenmediğimi açıklayacakken giden oldu. şöyle bi süzüp geçenler. sokak ortası demeyip sarılanlar. tık tık tık parmağını şıklatıp, "ama nerden nerden,"  yolda çerçevedeki resim gibi bekletenler. bakkaldan bir selam.
bugün canım nasıl dışarı çıkmak isterken dışarıyı eve getirdim. oh oh eller havaya müzikler, göbek mi atmaklar, bilek mi kıvırmalar. sonra oturup kaldım müzik bitince. çok yalnızım gibi geldim. onun da üstesinden geldim.