ihsan abi

roll almalı ay bitmeden. express de.
'kıskanmak' izlenmeli.
'masumiyet' i çok sevmiştim. sevmek az. 'paramparça aşklar ve köpekler', 'duvara karşı' ve 'bure baruta' gibi, içimde haritasını hala çıkaramadığım o yerleri ince ince yoklamıştı. en derin çalışanı 'bure baruta' idi.

'yazgı' yı "nee 'yabancı' dan mı esinlenmiş," diyerek ama bir adım geride durarak izledim. kitabı çok sevdiğim için, daha önce gördüğüm kitap görselleştirmelerinden "en büüyük, saman kağıttaki harfler (ritim tutmaz slogan)" diyerek çıktığım için...
'yabancı' yı duyunca ister istemez şey oluyor insan: hani mesela sizin takımda şahane bir ihsan abi var. ve mesela onun volesi dillere destan. siz de bi özel seversiniz onu. bir gün duyarsınız, hadi o da aynı takımdan olsun-demirkubuz'u karşı takıma geçirmeyelim şimdi-, necmi de süper vole vuruyor. duyarsınız da inanmazsınız, "hadi canım, bizim necmi mi?"
kimse ihsan abi gibi olamaz çünkü. en iyisi odur, o bi'tanedir.  gibi...
tabi demirkubuz kitap yazmadı, o basket oynuyor.

'bornova bornova' ya da gitmeli . şuranın güzelim açık hava sineması kapanmayaydı da rüzgarı solumuza alıp yaşadığımız mekanı onun tam ortasında beyazperdeden izleyeydik.

bu bilinçakışı bornova'dan çocukluğun yazlık sinemalarına sıçrar; kimse tutmazsa ver elini 'yaz sinemaları', oradan 'solino' uçar gider. kendi kendime tabi.

not: o süper voleciye hiç düşünmeden ihsan abi dememin bugün bitirdiğim 'amat' la en yakından ilişkisi varmış . hey gidi sevgili zihin...